Występuje w Azji, Ameryce Środkowej, Południowej, Afryce i Australii. Znana jest także jako “breakbone fever”. Należy do grupy gorączek krwotocznych – grupy chorób, których wspólną cechą jest występowanie skazy krwotocznej. W tej grupie znajdują się także m.in. żółta gorączka czy zakażenie wirusem Ebola.
Objawy
Denga występuje w gorącej strefie klimatycznej Azji Południowo-Wschodniej, Afryki Subsaharyjskiej, Ameryki Środkowej i Południowej oraz na wyspach Oceanii.
Objawy pojawiają się po upływie do 3 do 14 dni od zarażenia (średnio 4-7 dni). Chorobę wywołuje wirus dengi z grupy Flaviviridae. Są 4 serotypy wirusa, jednak gorączkę krwotoczną denga wywołuje tylko serotyp 3 i 4. Wirus dostaje się do organizmu tylko w wyniku ukąszenia przez komary Aedes aegypti (komar egipski), rzadziej inne komary rodzaju Aedes.
Choroba przebiega w jednej z trzech postaci:
- Ostry stan gorączkowy zazwyczaj z plamisto-grudkową wysypką i nieżytem górnych dróg oddechowych.
- Gorączka denga charakteryzuje się ostrym początkiem z gorączką, bólami głowy, bólami stawów i mięśni (charakterystyczne jest zajęcie stawów kolanowych, wymuszające chód na usztywnionych w kolanach nogach) i powiększeniem węzłów chłonnych. Gorączka spada po 2–4 dniach. Po kilku, kilkunastu godzinach następuje drugi okres gorączkowy, trwający 1–2 dni. Pojawia się wtedy plamisto-grudkowa wysypka, która zajmuje początkowo grzbiety rąk i nóg, później rozszerza się na kończyny i tułów, rzadko z zajęciem twarzy. Wysypka ustępuje pozostawiając przebarwienia lub łuszczenie się naskórka.
- Gorączka krwotoczna denga. Początkowo pojawiają się wymioty. W 2–3 dniu choroby dołączają bóle brzucha, powiększenie wątroby, objawy skazy krwotocznej z wybroczynami i podbiegnięciami krwawymi na kończynach, okolicy lędźwiowo-krzyżowej i twarzy. Niekiedy dochodzi do śpiączki. W 4–5 dniu choroby pojawiają się krwawienia do jam ciała, często z objawami wstrząsu i utraty przytomności. Jest to gorączka krwotoczna denga z zespołem wstrząsowym. Bez leczenia zwykle dochodzi do śmierci w ciągu 4–6 godzin od wystąpienia objawów wstrząsowych. Prawdopodobnie do wystąpienia ww. postaci choroby konieczne jest przechorowanie w przeszłości dengi, wywołanej innym typem wirusa.
Diagnostyka i leczenie
Wykonuje się badania krwi. Występuje leukopenia z limfocytozą, małopłytkowość (w gorączce krwotocznej), hipoalbuminemia, wzrost stężenia transaminaz i mocznika we krwi, wydłużenie czasu protrombinowego i spadek stężenia czynników krzepnięcia: II, V, VI, IX i XI.
Leczenie jest objawowe i polega głównie na przeciwdziałaniu skutkom skazy krwotocznej. Poza tym trzeba wyrównać zaburzenia wodno-elektrolitowe, podając świeżo mrożone osocze, koncentrat krwinek czerwonych, płytek, nawadniając.
Profilaktyka
Aby uchronić się przed ukłuciem zakażonego komara, należy stosować siatki, repelenty, odpowiedni ubiór (należy zakładać długie spodnie, skarpetki i długie rękawy przede wszystkim o wschodzie i zachodzie słońca. Nosić ubrania w jasnym kolorze). Poza tym wskazane jest przebywanie w pomieszczeniach klimatyzowanych z zamkniętym systemem wentylacji, niszczenie miejsc lęgu komarów. Chory na Dengę powinien być przez 5 dni zabezpieczony przed ewentualnymi ukłuciami komarów, które kłując rano i po południu mogą w ten sposób ponownie rozprzestrzeniać zakażenie.
Istnieje szczepionka – Dengvaxia. Jest pierwszą na świecie zarejestrowaną szczepionką przeznaczoną do stosowania w profilaktyce zachorowań na gorączkę denga. Ma ona zapobiegać 8 na 10 hospitalizacji oraz nawet 93 proc. ciężkich przypadków dengi. W marcu 2016 r. została ona zarejestrowana w Meksyku, Brazylii, Salwadorze i na Filipinach do stosowania w zapobieganiu gorączce denga spowodowanej wszystkimi czterema serotypami wirusa u osób w wieku 9-45 lat mieszkających w rejonach endemicznych. Strategiczny Zespół Doradczy Ekspertów ds. Szczepień (ang. Strategic Advisory Group of Experts on Immunization, SAGE) zaleca, aby pozostałe kraje z wysokim wskaźnikiem zakażeń gorączką denga rozważyły wprowadzenie szczepionki.