Microsporum

Grzybica drobnozarodnikowa to dolegliwość zakaźna dotycząca owłosionej skóry głowy (niekiedy zakażenia może wykraczać poza jej obszar). Najczęściej wywoływana jest ona specyficznym grzybem przenoszonym przez psy i koty, czyli Microsporum canis.

Choroba atakuje zwykle dzieci między czwartym a dziesiątym rokiem życia, na skutek bezpośredniego kontaktu z osobą zarażoną lub poprzez używanie tego samego grzebienia czy ręcznika do włosów . Rzadziej przyczyną zakażenia są grzyby pochodzące od człowieka: antropofilne – Microsporum audouinii i Microsporum ferrugineum. Chociaż choroba ma charakter przewlekły, w okresie pokwitania ustępuje.

Uwaga! Zmiany chorobowe mogą wykraczać poza obszar owłosionej głowy, a mogą też występować tylko na skórze gładkiej (np. kark, tułów). Wdrożenie odpowiedniego leczenia zapobiega powstawaniu blizn.

Objawy

Charakterystycznym symptomem grzybicy drobnozarodnikowej są pojedyncze lub mnogie okrągłe albo owalne ogniska mające różną wielkość z równo ułamanymi włosami 2-3 mm od powierzchni skóry, które pokryte są szarym drobno łuszczącym się naskórkiem.

Skóra w ogniskach zakażenia zwykle nie wykazuje objawów zapalenia z wyjątkiem zakażenia Microsporum canis, gdzie ogniska są rumieniowo zmienione z wyraźnie zaznaczonym stanem zapalnym na obwodzie (herpes microsporicus). W tych sytuacjach ogniska występują także na skórze karku, ramion i tułowia. Zazwyczaj po ustąpieniu ognisk chorobowych w ich miejscach zakażenia nie występują trwalsze ślady,a włosy bez problemu odrastają. Za wyjątkowy uznaje się obraz mikrosporii odpowiadający grzybicy głębokiej (kerion microsporicus). Ogniska zakażenia na skórze owłosionej fluoryzują bardzo swoiście w świetle lampy Wooda.

U dzieci grzybica drobnozarodnikowa przebiega znacznie łagodniej, a symptomy czasem ustępują samoistnie.

Rozpoznanie

W diagnostyce grzybicy drobnozarodnikowej duże znaczenie ma obserwacja zmian skórnych, np. łamliwości włosów, plam na skórze czy łuszczenia. Jednak potrzebne są mimo wszystko dodatkowe badania, które umożliwiają dokładniejsze rozpoznanie choroby. Wykonuje się między innymi hodowlę grzybów oraz badanie włosa pod mikroskopem. Inną metodą diagnostyczną jest wykorzystanie lampy kwarcowej stosowanej (lampa Wooda). Gatunki z rodzaju Microsporum fluoryzują na kolor zielonkawy, stąd badanie przesiewowe w świetle lampy Wooda pozwala stwierdzić, czy choroba szerzy się poza owłosioną skórą głowy. Ponadto metoda pozwala odróżnić grzybicę drobnozarodnikową od innych dolegliwości skóry głowy. Fluoryzują poszczególne włosy. Zaletą tej metody jest szybkość badania oraz mało skomplikowany przebieg.

Chcąc postawić odpowiednie rozpoznanie, trzeba wziąć pod uwagę, że istnieją inne dolegliwości mające podobne objawy. Dlatego grzybicę drobnozarodnikową różnicujemy z:

  • łojotokowym zapaleniem skóry,
  • łuszczycą (włosy nie są tak bardzo przerzedzone i ułamane, natomiast łuski włosa są suche i nawarstwione),
  • łupieżem zwykłym,
  • grzybicą strzygącą (w tej chorobie włosy nie święcą w świetle lampy Wooda, zatem decydująca jest hodowla),
  • łupieżem azbestowym,
  • łysieniem plackowatym,
  • grzybicą woszczynową (włosy fluoryzują się raczej szaro),
  • łysieniem plackowatym (występuje całkowity brak łuszczenia),
  • trychotillomanią.

Leczenie i profilaktyka

W leczeniu grzybicy drobnozarodnikowej najważniejszą rolę odgrywa doustne podawanie gryzeofulwiny (hamującej rozrost grzyba) przez kilka tygodni oraz leczenie miejscowe. Dobre działanie mają maści oraz kramy o właściwościach przeciwgrzybiczych, chociaż zdarzają się pacjenci, dla których leczenie miejscowe jest niewystarczające.

Postępowanie miejscowe w grzybicy to także:

  • częste mycie włosów i skóry głowy,
  • strzyżenie lub golenie włosów przy skórze głowy (przynajmniej co tydzień),
  • odkażanie ognisk chorobowych oraz okolicznej skóry.

Leczenie ogólne wdrażane jest, gdy zmiany chorobowe nie chcą się goić lub gdy ogniska grzybicy są zaawansowane. Wówczas lekarz przepisuje preparaty przeciwgrzybicze, takie jak: terbinafina, intrakonazol lub flikonazol. Należy jednak mieć na uwadze, że mogą wystąpić skutki uboczne leczenia. Przeciwwskazaniem do przyjmowania leków doustnych są ciąża oraz choroby wątroby.

Jeżeli u dziecka grzybica drobnozarodnikowa zostanie zignorowana, a leczenie miejscowe nie podjęte – ogniska chorobowe zagoją się same w czasie dojrzewania.

Choroba nie pozostawia blizn, jeżeli zostanie odpowiednio wcześnie rozpoznana i dobrze leczona. Ponadto ważne jest, aby podczas leczenia jak i po jego zakończeniu używać tylko nowych szczotek oraz grzebieni, aby nie doprowadzić do nawrotu grzybicy.

Pliki cookie są niezbędne do prawidłowego działania naszej witryny. Aby usprawnić działanie naszego sklepu, używamy plików cookie do zapamiętywania Twoich danych logowania i do bezpiecznego logowania, zbierania danych statystycznych w celu optymalizacji funkcjonalności witryny, a także prezentowania treści zgodnych z Twoimi zainteresowaniami. Jeśli się zgadzasz, kliknij „Akceptuję i przechodzę dalej”.

Polityka prywatności i cookies