Gatunek pasożytniczej przywry, najmniejszej spotykanej u człowieka. Można ją spotkać na Dalekim Wschodzie, w Azji Środkowej, Rosji, na Bałkanach, w Hiszpanii i w Izraelu.
Wrota zakażenia
Jaja przywr są wydalane z z kałem żywiciela i zjadane przez ślimaki z gatunku Semisulcospira. Po opuszczeniu ślimaka przeobrażają się w metacerkarie, które z kolei zarażają ryby słodkowodne. Żywiciel ostateczny zaraża się przywrami przez zjedzenie surowych, niedostatecznie uwędzonych, niedogotowanych ryb z metacerkariami. W przewodzie pokarmowym żywiciela ostatecznego metacerkarie przyczepiają się do ściany jelita cienkiego i dojrzewają do postaci dorosłych.
Objawy
W związku z tym, że głównym miejscem bytowania przywry są jelita, objawy dotyczą przede wszystkim przewodu pokarmowego: niestrawność, kolkowy ból brzucha, biegunki. Mogą także pojawić się stany zapalne i nadżerki błony śluzowej jelita w miejscach, w których się przyczepiają. Przywry mogą przenikać przez błonę śluzową, a ich jaja mogą dostawać się do naczyń włosowatych wielu narządów np. mózgu, serca, płuc, wątroby, wywołując w nich zmiany ziarniniakowate.
Leczenie
Podobnie jak w przypadku innych przywrzyc w leczeniu wykorzystuje się leki przeciwpasożytnicze według zaleceń lekarza.
Wspomagająco w leczeniu pasożytów przewodu pokarmowego działają okrzemki, czyli naturalne pancerzyki bardzo cennych słodkowodnych jednokomórkowych glonów. Okrzemki przechodząc przez układ pokarmowy uszkadzają powłoki ochronne pasożytów i działają na nie silnie odwadniająco. Jednocześnie pancerzyki wiążą toksyny i złogi, ułatwiając ich wydalenie.
Profilaktyka
- Należy unikać jedzenia surowych, niedostatecznie uwędzonych, niedogotowanych ryb.
- Ponadto zaleca się unikanie picia wody bezpośrednio z naturalnego źródła np. rzeki.