Przywra krwi

To patogenna przywra wywołująca chorobę nazywaną Schistosomozą, której objawy wynikają z inwazji układu moczowego.

Objawy

Do zarażenia człowieka dochodzi po wniknięciu przez skórę cerkarii (stadium larwalnego przywry krwi). W miejscu wniknięcia występuję miejscowy odczyn zapalny ze świądem, pojawia się wysypka grudkowo-plamista, która trwa do ok. 36 godzin.

Następnie po kilku tygodniach występują objawy ostrej schistosomozy z podwyższeniem temperatury, dreszczami, bólami głowy, mięśni, biegunką. Możliwe jest wystąpienie skurczów oskrzeli oraz pokrzywki. W czasie wydalania jaj przez przywrę występuje krwiomocz i częstomocz.

Daleko idącymi konsekwencjami zarażenia S. hematobium są zmiany przerostowe, zwapnienia, zbliznowacenia a nawet transformacja nowotworowa pęcherza moczowego.

Diagnostyka

Rozpoznanie bazuje na badaniu osadu dobowej zbiórki moczu lub kału celem znalezienia jaj S. hematobium.

W leczeniu wykorzystuje się leki przeciwpasożytnicze np. prazykwantel, niklozamid, nirydazol.

Pomocne działanie w leczeniu przeciwpasożytniczym wykazują także wyciągi z ziół np. prawoślazu i kopra włoskiego, szałwii, tymianku, ziela piołunu, macierzanki piaskowej, imbiru.

Profilaktyka

Do zarażenia człowieka dochodzi po wniknięciu przez skórę cerkarii (stadium larwalnego przywry krwi) do którego może dojść przez kontakt człowieka z zanieczyszczoną wodą, w której bytują przywry. Zatem:

• powinniśmy unikać kąpieli w akwenach słodkowodnych, gdzie Schistosoma występuje endemicznie.
• nie należy stosować wody z naturalnych zbiorników do sporządzania posiłków i do picia.
• jako, że żywicielem pośrednim Schistosoma hematobium są słodkowodne ślimaki, z których w wodzie uwalniane są przywry. Profilaktyka zakażeń S. hematobium obejmuje zatem także niszczenie żywicieli pośrednich przywry.