Przywra płucna

Przywra płucna (Paragonimus westermani) pasożytuje w płucach człowieka oraz innych ssaków, głównie z rodziny kotowatych np.: koty, tygrysy, pantery, lwy. Jej rozmieszczenie geograficzne obejmuje tereny południowo-wschodniej Azji (Korea, Japonia, Filipiny, Chiny, Indonezja, Bangladesz) oraz Afryki.

Wrota zakażenia

Stadia larwalne przywry przedostają się do pierwszego żywiciela pośredniego, czyli ślimaka, aby następnie wniknąć czynnie do mięśni lub narządów wewnętrznych drugiego żywiciela pośredniego, czyli skorupiaka. Człowiek i inni żywiciele ostateczni przywry płucnej zarażają się nią poprzez zjedzenie surowego mięsa raków lub krabów. Połknięte pasożyty, po znalezieniu się w jelicie żywiciela ostatecznego, przenikają przez ścianę jelita do jamy otrzewnej oraz przez przeponę do jamy opłucnej i płuc, gdzie składają jaja.

Objawy

Zarażenie Paragonimus westermani może przebiegać bez objawów. W przypadku umiarkowanej lub ciężkiej inwazji pasożyt może wywołać chorobę nazywaną przywrzycą płucną, inaczej paragonimozą. W czasie migracji larw do płuc mogą wystąpić różne niecharakterystyczne objawy, takie jak gorączka, ból w klatce piersiowej, kaszel, czasami krwioplucie.

Przywra płucna w miejscach bytowania, czyli przede wszystkim w płucach, powoduje powstawanie torbieli łatwo ulegających zakażeniom bakteryjnym, co skutkuje takimi objawami jak uporczywy, poranny kaszel z dusznością i świst, wydobywający się z gardła podczas wdechu. Kaszel może być podbarwiony krwią.

Jaja przywry mogą być transportowane drogą krwi do innych narządów (mięśnie, wątroba, jelita, mózg i rdzeń kręgowy) w których wywołują reakcje ziarniniakowe. W mózgu najczęściej zajmują płat skroniowy i potyliczny i mogą powodować bóle głowy z towarzyszącymi wymiotami, objawy padaczki, zaburzenia widzenia a nawet porażenia nerwów i zapalenie opon mózgowych.

Rozpoznanie i leczenie

Rozpoznanie paragonimozy stawiane jest na podstawie stwierdzenia obecności jaj przywry w plwocinie lub kale. W badaniach obrazowych można stwierdzić takie zmiany jak nacieki zapalne, zmiany jamiste, cienie okrągłe i zapalenie opłucnej.

W leczeniu zarażenia Paragonimus westermani stosuje się leki pasożytnicze np. prazykwantel według zaleceń lekarza. Pomocniczo można zastosować wyciągi ziołowe. W niektórych przypadkach konieczne może być leczenie chirurgiczne.

Profilaktyka

Aby uniknąć zarażenia się Paragonimus westermani oraz zachorowania na paragonimozę, należy:

  • unikać spożywania surowych, marynowanych lub poddanych niewystarczającej obróbce cieplnej owoców morza (krabów, raków, langust) w rejonach endemicznego występowania przywry płucnej.
  • unikać picia wody bezpośrednio z naturalnego źródła, np. rzeki.
  • zawsze dokładne myć warzywa i owoce.

Pliki cookie są niezbędne do prawidłowego działania naszej witryny. Aby usprawnić działanie naszego sklepu, używamy plików cookie do zapamiętywania Twoich danych logowania i do bezpiecznego logowania, zbierania danych statystycznych w celu optymalizacji funkcjonalności witryny, a także prezentowania treści zgodnych z Twoimi zainteresowaniami. Jeśli się zgadzasz, kliknij „Akceptuję i przechodzę dalej”.

Polityka prywatności i cookies